بررسی نیازهای آموزشی ترویجی انجیرکاران شهرستان پلدختر

این تحقیق با هدف شناسایی و اولویت بندی نیازهای آموزشی ترویجی انجیرکارن شهرستان پلدختر انجام گرفت. جامعه آماری تحقیق بر طبق آمار جهاد کشاورزی شهرستان پلدختر، شامل 2000 انجیرکار بود، که با استفاده از جدول کرجسی و مورگان و به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای با انتساب متناسب 322 انجیرکاران به عنوان نمونه از هشت روستای انجیرخیز این شهرستان انتخاب شدند. این تحقیق به لحاظ هدف از نوع تحقیقات کاربردی و به لحاظ جمع آوری اطلاعات از نوع میدانی و به لحاظ تجزیه و تحلیل داده ها از نو تحقیقات همبستگی- توصیفی است. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه ای محقق ساخته بود که روایی آن توسط پانلی از اساتید گروه ترویج و آموزش کشاورزی و پایایی آن با انجام آزمون مقدماتی و به وسیله محاسبه آلفای کرونباخ برای بخش های مختلف (94? ? ?84) تأیید گردید. در نهایت از 322 پرسشنامه توزیع شده، 274 پرسشنامه کامل و مناسب جهت انجام تجزیه و تحلیل تشخیص داده شدند. نتایج نشان داد که نیازهای آموزشی مراحل بازاریابی، فرآوری، داشت، پس از برداشت، برداشت و کاشت به ترتیب در اولویت اول تا ششم قرار گرفتند. نتایج مقایسه میانگین ها نشان داد که بین میانگین نیازهای آموزشی انجیرکاران با جنسیت، سطح تحصیلات، نوع شغل، نوع آبیاری، نوع مالکیت و شرکت در کلاس آموزشی تفاوت معنی داری وجود دارد. همچنین رابطه معکوس و معنی داری بین نیاز آموزشی انجیرکاران و سطح زیرکشت، سابقه، میزان ارتباط، درآمد و میزان ارتباط با منابع اطلاعاتی وجود داشت، اما بین سن و نیازهای آموزشی همبستگی معنی داری مشاهده نشد. همچنین نتایج تحلیل عاملی نشان داد که مشکلات برداشت، فروش و داشت سه عامل اول تا سوم بودند که توانستند حدود نیمی از تغییرات واریانس کل متغیرها را تببین نمایند. با توجه به نتایج پیشنهاد شد که طراحی و تدوین برنامه های آموزشی به ترتیب در مراحل بازاریابی، فرآوری، داشت، پس از برداشت، برداشت و کاشت صورت گیرد و در انجام برنامه های آموزشی به ویژگی های فردی و حرفه ای انجیرکاران توجه شود. همچنین در مرحله داشت و بازاریابی از روش های آموزش نظری مانند بحث غیر رسمی، پرسش و پاسخ و حل مسأله و در مرحله فرآوری و پس از برداشت از روش های نمایش نتیجه ای و نمایش طریقه ای استفاده شود.